Kalverpoldernieuws 2021/1

Gemeente Zaanstad verrast Stichting Kalverpolder met financiële bijdrage

In december heeft Wessel Breunesse, wethouder Ruimtelijke ordening, Natuur en Landschap, ons totaal verrast met een bijdrage van € 5000.
De stichting heeft in het afgelopen jaar nogal veel pech gehad en moeten besluiten tot noodzakelijke vervanging en reparatie van diverse machines. Daarnaast konden, door de coronaperikelen, allerlei activiteiten (wandeltocht, Nacht van de Nacht, etc.) niet doorgaan waardoor deze aanvullende inkomsten ook wegvielen.
Een persoonlijke overhandiging van de ‘€5000 Cheque’ kon, ook alweer door corona. niet plaatsvinden, maar Wessel Breunesse heeft een inspirerende videoboodschap gemaakt. Deze video kunt u hieronder bekijken.
Stichting Kalverpolder bedankt Gemeente Zaanstad én Wessel Breunesse van harte voor de betrokkenheid bij het vrijwilligerswerk in de Zaanse Veenweidegebieden en de Kalverpolder in het bijzonder.

Subsidie van Honig Laanfonds voor aanschaf maaimachine

In het vorige Kalverpoldernieuws is al melding gemaakt van de technische pechgevallen waardoor 2020 werd gekenmerkt. In oktober kwam vast te staan dat één van de maaimachines niet meer te repareren was. De maaibalkmaaiers worden intensief gebruikt en uitval kunnen we eigenlijk niet hebben. Zie hierover verderop in deze nieuwsbrief.

Voor de aanschaf van een nieuwe (2e hands) machine hebben we een gemotiveerde subsidie aanvraag gedaan bij
Vlak voor de kerstdagen heeft het Honig Laanfonds ons bericht dat Stichting Kalverpolder een subsidie van € 6000 ontvangt voor de aanschaf van een maaibalkmachine! Dat is een fantastisch bedrag waarvoor we uiteraard het bestuur van het fonds hartelijk hebben bedankt.

Ook in 2020 bijdrage uit Rabo ClubSupport actie

Vorig jaar heeft de Rabobank, net zoals het jaar ervoor, weer € 100.000 ‘uitgestrooid’ over Zaanse verenigingen, stichtingen, etc.
Vanzelfsprekend moet aan bepaalde voorwaarden worden voldaan en een duidelijk doel worden beschreven. Door het aantal stemmen van Rabobankleden wordt uiteindelijk bepaald welk bedrag iedere deelnemer ontvangt. Dit is natuurlijk een heel mooi initiatief waardoor Stichting Kalverpolder een bedrag van ruim € 1200 mocht ontvangen.

Ook nu weer kwam deze donatie als geroepen, want in de week vóór de uitreiking was een bosmaaier onherstelbaar kapot gegaan.
Dat maakte het (noodzakelijke) besluit om de machine te vervangen aanzienlijk lichter!
Het gaf ons ook de gelegenheid een iets krachtiger model aan te schaffen, die ingezet kan worden bij het bestrijden van de overvloedige bramengroei.
(zie de toelichting hieronder)

De Coronamaatregelen: veel beperkingen voor het vrijwilligerswerk in de Kalverpolder

Al sinds 15 juni (direct na het broedvogelseizoen) heeft Stichting Kalverpolder natuurlijk ook te maken met de Coronamaatregelen. Direct vanaf het begin hebben we, naast de landelijke maatregelen, een specifiek, op onze omstandigheden afgestemd, protocol opgesteld.
Dat betekent o.a. dat:
– we met kleinere groepen werken op dinsdag én donderdag
– het aantal vrijwilligers tegelijk in de Bunker zeer beperkt is
– het dragen van mondkapjes dringend wordt geadviseerd
– we niet meer gezamenlijk in de Bunker lunchen (dus geen soep meer!!) maar in het veld blijven.
– we maximaal met 3 vrijwilligers in een boot varen
– in het veld de onderlinge (werk)afstand minimaal 1,5 meter is
– bij aankomst aan iedere vrijwilliger wordt gevraagd en genoteerd of hij/zij Corona gerelateerde klachten heeft en of hij/zij contact heeft gehad met besmette personen .

• 

• 

Per 4 november zijn de maatregelen verder aangescherpt en waren we genoodzaakt het vervoer per boten vrijwel helemaal te stoppen en te werken in ‘groepjes’ van maximaal 2 personen.

We hebben onder deze omstandigheden ruim een maand alleen op percelen gewerkt die dicht bij de werkschuur liggen en lopend bereikt konden worden.
Rondom de feestdagen hebben we het werk ook grotendeels stilgelegd om contacten te vermijden.
Sindsdien werken we uitsluitend met een beperkt aantal vrijwilligers per werkdag en verrichten dan zoveel mogelijk machinaal maai- en ruimwerk.

Het coronaprotocol wordt serieus gehandhaafd. Daarom zijn we erg blij dat tot nog toe geen enkele vrijwilliger COVID19 heeft gehad. Het enthousiasme om, goed voor lijf en leden, buiten aan de slag te blijven is onverminderd groot gebleven. Het is dan ook jammer dat de mogelijkheden zo beperkt zijn.
Laten we hopen dat we, na het komende broedseizoen, weer (zo veel mogelijk) op de oude voet verder kunnen.

Houd je klep dicht!

Helaas heeft de klep van de Schele Hannes het niet gehouden. Het berijden door de Trekker met maaisel en het vervoeren van het kraantje (de Happer) werd hem te zwaar, waardoor het scharnier van de klep nog maar op 1 punt vast zat. De rest was afgebroken. Goede raad was duur. De boot eerst maar eens op de kant getrokken.
In het verleden was een reparatie aan de aluminiumboot, op voorspraak van onze, helaas te vroeg overleden Piet Cordes, uitgevoerd door Conijn, metaalbewerking in Wormer. Grardus Conijn, een van de directeuren was een neef van Piet.

Door Louis, ons hoofd TD werd contact opgenomen met het bedrijf. Na enig heen en weer bellen kwamen er twee man kijken. Ze kwamen er na rijp beraad achter dat reparatie ter plekke niet te doen zou zijn. Maar ze hadden een oplossing. In combinatie met een klus in de buurt kon een vrachtwagen met een kraan geregeld worden om de boot op te halen en naar Wormer te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Met het kraantje de boot zo dicht mogelijk bij de poort gelegd. Daar verscheen een enorme wagen met een nog enormere kraan, die het hele fietspad blokkeerde.  De boot met het kraantje het fietspad opgetrokken, de hijskettingen gemonteerd, op de wagen gehesen en afgevoerd naar Wormer.

Na een paar weken heeft Louis eens voorzichtig geïnformeerd of het lek al boven was. Ja, nee of toch: ze gingen er aan beginnen als de lasser terug was van vakantie en als de benodigde onderdelen binnen waren. Nog weer later kwam Louis een keer langs rijden en ziet dat er iemand de Schele Hannes, die nog buiten lag aan het leeg hozen is. Ja, zei de man: we gaan er morgen aan beginnen en niet lang daarna kwam het verlossende telefoontje. De Schele Hannes is klaar, maar moet wel gehaald worden. Gelukkig kende Kees uit zijn beroepsverleden nog wat mensen in de bouw. Deze gebeld en hij wist een vrachtwagen met weer zo’n enorme kraan te organiseren. De chauffeur kon alleen op zaterdag, maar dit was uiteraard geen probleem. Afgesproken bij Conijn, die op zaterdag maar tot half 1 werken en net dicht waren. Ben en Kees zijn met een trapje over het hek geklommen en hebben de Schele Hannes aangehaakt. Met de kraan op de auto gezet en op weg richting Bunker. Daar geparkeerd voor het Molenmuseum en de boot in de Olysloot laten zakken. De chauffeur bedankt en de motor weer aan de Hannes gehangen en klaar is kees.

Nu denkt u: einde verhaal, maar het wordt nog mooier. Na ruim een maand nog geen rekening van Conijn binnen bij Wim. Vandaag 20-01 heeft Louis eens voorzichtig geïnformeerd en hij kreeg als formidabel, verrassend, fantastisch, genereus, maar zeker onverwacht antwoord:
Er komt GEEN rekening, want Grardus Conijn, de neef van Piet Cordes, vertelde dat het bedrijf af en toe wat aan ondersteuning doet voor plaatselijke verenigingen en dat de directie daarom deze beslissing had genomen. Louis heeft als dank geregeld dat binnenkort alle medewerkers  van Conijn (76 mensen) een lekkernij bij de koffie krijgt.

De machineperikelen van eind 2020

Bij een bezoek aan Rijkhoff, één van onze leveranciers van machines en onderdelen daarvoor, bleek er een bijna nieuwe, ingeruilde maaimachine te staan, een Agria Bison. Richard, een medewerker van Rijkhoff vertelde dat de machine was ingeruild door de vorige eigenaar, omdat zijn personeel niet kon wennen aan de andere en afwijkende bediening van snelheid en rijrichting. Ook bood hij aan ons huidige bestand aan maaimachines eens te bekijken komen bekijken. Dit resulteerde in een offerte voor de levering van de Agria Bison, een 2e hands Köppl van een recent bouwjaar en de inruil van 2 Köppl’s van oudere datum en een weinig gebruikte schudder/hooier. Overleg binnen het bestuur resulteerde in de beslissing tot aanschaf over te gaan. Omdat de aanschaf wel een grote aanslag op onze financiële reserves zou zijn, werd een aanvraag voor een bijdrage ingediend bij het Honig-Laanfonds (zie hierboven)

De Agria en Köppl zijn inmiddels in gebruik en het wennen aan de nieuwe bediening bleek voor onze veelzijdige vrijwilligers meestal geen probleem. De voor nieuwe machines traditionele doop in een greppel en een prutsloot heeft de Agria inmiddels met glans doorstaan. Door ervaring worden we ook steeds beter in het snel en veilig oplossen van dergelijke problemen.

Andere pechgevallen betroffen onze bosmaaiers. Van de Stihl 260 bosmaaier bleek de verbinding tussen stang en motorgedeelte gebroken en van de Husqvarna was zelfs de hele stang waardoor de aandrijfas naar de messenkop loopt afgebroken. Beide schades zijn veroorzaakt bij het bestrijden van de enorme, hier en daar manshoge braamstruwelen in de polder, waarbij enorme krachten op de machines optreden.

Onderzoek wees uit dat de Husqvarna maaier total-loss was, omdat reparatie meer zou kosten dan de huidige waarde. Vervanging was aan de orde, waarvoor gekozen zou worden uit wat zwaardere types i.v.m. de bramen bestrijding. De Stihl 490 bleek de beste koop te zijn. Na overleg met het bestuur kon deze bosmaaier direct worden geleverd en is inmiddels in gebruik

De Stihl 260 kon gelukkig door de leverancier B.v.d.Meij de Bie B.V. worden gerepareerd en doet ook weer dienst.

Continuing story: het Schanszichtpad

Door de coronasituatie zijn er geen fysieke bijeenkomsten geweest van de werkgroep. Toch heeft er achter de schermen door Staatsbosbeheer regelmatig overleg plaatsgevonden met o.a. het Recreatieschap, Gemeente Zaanstad en andere betrokkenen.
Het is nu zover dat de subsidies voor de vervanging van de 4 bruggen door het recreatieschap en Provincie NH zijn vastgesteld. Naast bijdragen van diverse andere partijen rest echter nog een ‘gat in de begroting’ van
€ 84.000.
Uiteraard wordt er aan getrokken om de begroting sluitend te maken, zodat de uitvoering van het project kan starten en de heropening van het pad weer in zicht komt.
Dat het, vanwege de veiligheid, noodzakelijk is dat de bruggen worden vervangen laat bijgaande foto wel goed zien!

De finishing touch: verlichting in het botenhuis

Het nieuwe botenhuis is alweer een aantal maanden in gebruik, maar in deze wintermaanden werd weer duidelijk dat het ’s ochtends vroeg toch wel erg donker is om de boten in gereedheid te brengen. Met het lichtje van je telefoon is het toch behelpen.
Dus hebben Louis en Anton nu vaste verlichtingspunten, met schakelaar, in het botenhuis gemonteerd. En zie: er was licht!
Tegelijkertijd hebben Aad en Wouter ook nog extra stootplanken aan de binnenzijde aangebracht, want het binnenvaren van de boten is een secuur klusje en dat wil nog wel eens botsen….

Wat is dat nou? Sterrenschot!

Heel af en toe vinden we vreemde klonters langs de waterkant. Vooral als er gemaaid is en er dus beter zicht op is.
Het is sterrenschot (wordt ook wel heksensnot genoemd). Vroeger dacht men dat deze klonten afkomstig waren van vallende sterren (bron wikipedia), maar het is een uitbraaksel van onverteerde resten van zwangere vrouwtjespadden- of kikkers. De eiwitsubstantie zwelt op in de maag van bijv. een reiger, roerdomp en zelfs vos of meeuw en wordt vervolgens uitgebraakt.

Maaimachine bijna te water

Het maaien van de rietpercelen wordt hoofdzakelijk gedaan met de maaibalkmachine. Met deze machine wordt in korte tijd al zigzaggend een groot oppervlak gemaaid, waarna het gemaaide materiaal op hoopjes kan worden geharkt. Vervolgens worden deze hoopjes op een lastpakker geladen (bij een slappe ondergrond) of met het met de trekker, met puntrek, opgehaald.

Daarmee wordt dan weer de boot geladen en het maaisel wordt afgevoerd naar de centrale ‘dumpplek’ Mount Erik.

Bij het maaien met maaibalk is het zicht natuurlijk beperkt. De maaier kijkt vaak tegen een muur van riet aan en moet weten waar (ongeveer) een greppel of slootkant is. En dat gaat natuurlijk nog wel eens mis! het overkomt ‘de beste maaiers’ allemaal wel een keertje.
Het risico daarbij is dat je je jezelf lanceert en ook een nat pak haalt…
Maar dit keer kon Pieter Daalman de machine goed in bedwang houden en werd vervolgens weer achterwaarts uit de plomp getrokken.

• 

• 

Nieuwe, vaste wintergast: de roodborsttapuit

In de winterperiode zijn er altijd al veel gewone roodborsten te zien in onze polder. Dit zijn in feite veelal ‘wintergasten’ die uit Scandinavië zijn komen afzakken. Als we in de polder in de grond wroeten hebben ze dat al snel in de gaten en proberen zo hun kostje bij elkaar te scharrelen.
In de afgelopen 2 jaar is het ons opgevallen dat we ’s winters ook steeds vaker de roodborsttapuit in de Kalverpolder zien. Bijna altijd mannetje én vrouwtje bij elkaar.
Dit jaar zien we deze soort weer meer als vorig jaar. Duidelijk een bewijs dat de roodborsttapuit het in de Nederlandse natuur ( o.a. in de duinen) goed bevalt en door de zachtere winters niet verder naar het zuiden afzakt.

In het gedrag lijkt het wel op de roodborst, is ongeveer hetzelfde (kleine) formaat, maar ziet er totaal anders uit. Tijdens ons werk komen ze ook vaak vlakbij een kijkje nemen of er wat te halen is. Deze foto heeft Joop Stokkink dan ook in de polder kunnen maken.

Zoveel fraais in de Kalverpolder!

• 

• 

•